همه کودکان و نوجوانان کمی احساس اضطراب را تجربه می کنند، که بخشی طبیعی از فرآیند رشد و بزرگ شدن است. اضطراب جدایی در کودکان بسیار کوچک طبیعی می باشد و اختلال محسوب نمی شود. تقریبا همه ی کودکان ۱۸ ماهه تا۳ ساله تا حدی چسبنده هستند و اضطراب جدایی دارند. زمانی میتوان گفت اختلال اضطراب جدایی وجود دارد که یک کودک حداقل به مدت ۴ هفته علائم اختلال اضطراب جدایی را داشته باشد.
اختلال اضطراب جدایی (SAD) نوعی مشکل سلامت روان است. کودک مبتلا به SAD به شدت نگران جدا بودن از اعضای خانواده یا سایر افراد نزدیک است. این کودک نگران از این است که اگر در کنار اعضای خانواده ی خود نباشد اتفاق بدی برای یکی ازآن ها رخ می دهد. همچنین کودک مبتلا به SAD نگرانی ها و ترس هایی در مورد دوری از خانه یا خانواده دارد که برای سن او مناسب نیست.
نویسنده: ماریان فراسر
مترجم: پگاه دوستی
علائم اختلال اضطراب جدایی در کودک چیست؟
هر کودک ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد. اما شایع ترین علائم SAD عبارتند از:
•امتناع از تنها خوابیدن
•کابوس های تکراری با موضوع جدایی
•وقتی از خانه یا خانواده جدا می شود، نگرانی زیادی دارد
•نگرانی بیش از حد در مورد امنیت یکی از اعضای خانواده
•نگرانی بیش از حد در مورد گم شدن از خانواده
•امتناع از رفتن به مدرسه
•ترس و بی میلی به تنهایی
•معده درد مکرر، سردرد، یا سایر شکایات فیزیکی
•درد یا تنش عضلانی
•نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی خود
•نگرانی بیش از حد هنگام خوابیدن دور از خانه
•بسیار چسبنده بودن، حتی زمانی که در خانه هستید
•حملات پانیک یا عصبانیت در زمان جدایی از والدین یا مراقبان
این علایم ممکن است بسیار شبیه به اختلالات دیگر باشد برای اطمینان از تشخیص درست ضروری است که به روانشناس کودک و نوجوان مراجع نمایید
چگونه می توانم به فرزندم کمک کنم تا با اختلال اضطراب جدایی زندگی کند؟
شما به عنوان والدین نقش کلیدی در درمان فرزندتان دارید. در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای کمک به کودکتان انجام دهید:
- حضور فعال در تمام جلسات روانشناسی کودکتان
- به قول هایی که به فرزندتان می دهید عمل کنید. وقتی به وعده بازگشت خود پایبند باشید، اعتماد و استقلال فرزندتان افزایش می یابد.
- با افرادی که فرزندتان به آنها اعتماد دارد، « دورشدن های » کوتاه را تمرین کنید. به عنوان مثال، یک بازی کوتاه با یک دوست، یا بازدید از خانه مادربزرگ در ساعت هایی کوتاه بدون حضور شما می تواند مفید باشد.
- از کودک خود حمایت کنید واو را به داشتن استقلال مناسب سنش تشویق کنید.
- موقعیت هایی را که ممکن است به فرزندتان استرس وارد کند را بشناسید. دانستن اینکه چه چیزی کودک شما را تحت فشار قرار می دهد و برنامه ریزی از قبل می تواند به شما کمک کند فرزندتان را برای موقعیت آماده کنید.
- در مورد SAD فرزندتان به دیگران بگویید و برای ایجاد یک برنامه درمانی با مشاوران و معلمان مدرسه فرزندتان همکاری کنید. به معلمان یادآوری کنید که فرزند شما در شرایط خاص به اطمینان و حمایت بیشتر نیاز دارد.
- اگر خودتان اختلال اضطرابی دارید، درمان فردی را دریافت کنید.
- ارتباط با سایر والدینی که فرزند مبتلا به SAD دارند ممکن است مفید باشد.
نویسنده:پاوول بالاس
مترجم:پگاه دوستی
اختلال اضطراب جدایی در کودک چگونه درمان می شود؟
درمان به تعدادعلائم، شدت و مدت علائم، سن و سلامت عمومی کودک شما بستگی دارد.
درمان SAD اغلب شامل ترکیبی از موارد زیر است:
- درمان شناختی رفتاری: این درمان به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد که چگونه اضطراب خود را بهتر کنترل کند. همچنین هدف این درمان کمک به کودک در تسلط بر موقعیت هایی است که ممکن است منجر به اضطراب شود.
- داروها:داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب ممکن است به برخی از کودکان کمک کند تا احساس آرامش کنند.
- خانواده درمانی: والدین در هر درمانی نقش حیاتی دارند.
- مدرسه :مدرسه کودک نیز ممکن است درگیرفرآیند درمان باشد.
چگونه می توانم به پیشگیری از اختلال اضطراب جدایی در فرزندم کمک کنم؟
کارشناسان نمی دانند چگونه از SAD در کودکان و نوجوانان جلوگیری کنند. اما اگر علائم SAD را در کودک خود مشاهده کردید، می توانید با درمان زودهنگام علائم را کاهش دهید و رشد طبیعی کودک خود را تقویت کنید. همچنین درمان به موقع می تواند کیفیت زندگی کودک شما را بهبود بخشد.
نکات تکمیلی
نکاتی که به شما کمک می کند در جلسه با روانشناس کودکتان بیشترین بهره را ببرید:
- دلیل مراجع و اتفاقی که انتظار دارید بعد از اتمام جلسات بیفتد را شفاف بدانید.
- قبل از مراجع، سؤالاتی را که می خواهید به آنها پاسخ دهید، یادداشت کنید.
- درزمان مراجع، نام تشخیص جدید و هر گونه دارو، درمان یا آزمایش جدید را یادداشت کنید. همچنین هر دستورالعمل جدیدی که ارائه دهنده شما برای فرزندتان به شما می دهد را یادداشت کنید.
- بدانید که چرا یک دارو یا درمان جدید تجویز می شود و چه عوارضی دارد و چگونه به کودک شما کمک می کند
- بپرسید که آیا می توان وضعیت فرزندتان را به روش های دیگری درمان کرد.
- بدانید چرا یک آزمایش یا روش توصیه می شود
- بدانید که اگر فرزندتان دارو را مصرف نکند یا آزمایش یا روش را انجام ندهد، چه انتفاقی می افتد
- اگر فرزندتان قرار ملاقات بعدی دارد، تاریخ، زمان و هدف آن ملاقات را یادداشت کنید.
