آشنایی با اختلال شخصیت مرزی در نوجوانان

تشخیص تفاوت بین رفتارهای معمول نوجوانان و اختلالات شخصیتی در حال ظهور دشوار است. مهم است که بتوانیم بین بدخلقی «معمولی» نوجوانان و علائم یک بیماری روانی مانند BPD تفاوت قائل شویم. در زیر می‌توانید در مورد این وضعیت بیشتر بدانید تا بفهمید که رفتار معمول نوجوانان چه می‌تواند باشد – و چه نشانه‌ای از نیاز به کمک است.

مترجم: محمد جواد خدادادی
منبع: https://www.mcleanhospital.org

تشخیص تفاوت بین رفتارهای معمول نوجوانان و اختلالات شخصیتی در حال ظهور، دشوار است. چگونه می توان تشخیص داد که کدام است؟
نوجوان بودن سخت است. نوجوانان دچار تغییرات زیادی می شوند، از جمله تغییرات اجتماعی و تحصیلی و نوسانات خلقی هورمونی. گاهی اوقات نوجوانان بدون فکر عمل می کنند و گاهی با اعمال، افکار و احساسات غیر شخصیتی که همگی بخشی از تجربه معمول نوجوانان هستند، دچار مشکل می شوند.
گاهی اوقات، احساسات ممکن است بر نوجوان غلبه کند، حتی ممکن است اعمال او را کنترل کند. برخی از جوانان نیز ممکن است زمان زیادی را صرف نگرانی بیش از حد در مورد موقعیت های اجتماعی کنند.
مهم است که بتوانیم بین بدخلقی «معمولی» نوجوانان و علائم یک بیماری روانی مانند BPD تفاوت قائل شویم. در زیر می‌توانید در مورد این وضعیت بیشتر بدانید تا بفهمید که رفتار معمول نوجوانان چه می‌تواند باشد – و چه نشانه‌ای از نیاز به کمک است.

درک اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی (BPD) یک وضعیت پیچیده سلامت روان است که در آن افراد اغلب با تصور از خود، نوسانات خلقی، کنترل تکانه، ترس شدید از رها شدن، و احساس کم ارزشی دست و پنجه نرم می کنند.
BPD ممکن است باعث شود افراد در کنترل واکنشهای عاطفی خود به موقعیتهای خاص مشکل داشته باشند. برای افراد مبتلا به BPD غیرعادی نیست که با سایر شرایط سلامت روان مانند اختلالات خوردن، اضطراب، افسردگی و اختلال مصرف مواد درگیر شوند.

اختلال شخصیت مرزی شایع‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مردم تصور می‌کنند و تقریباً ۱.۶ درصد از بزرگسالان ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، این تعداد ممکن است بیشتر باشد، زیرا بسیاری از افراد مبتلا به BPD به اشتباه PTSD، ADHD، اختلال دوقطبی یا افسردگی تشخیص داده می شوند.
از آنجایی که این اختلال شایع و پیچیده است، شناخت علائم و نشانه های آن مهم است. هر چه زودتر BPD تشخیص داده شود، سریعتر می توان آن را درمان کرد.

BPD در حال ظهور در نوجوانان چگونه است؟
مانند هر تشخیص سلامت روانی، آنچه مربوط به سن، فرهنگ و غیره آن فرد است، در محدوده طبیعی در نظر گرفته می شود. هنگامی که متخصصان سلامت روان تشخیص BPD را در نظر می گیرند، به دنبال علائم کلیدی زیر هستند:
• ترس شدید از رها شدن
• روابط ناپایدار با اعضای خانواده و دوستان
• تصویری مبهم یا در حال تغییر دائمی از خود
• رفتارهای تکانشی یا خود ویرانگر
• الگویی از خودآزاری
• نوسانات عاطفی شدید، به ویژه در پاسخ به مسائل به ظاهر جزئی
• احساس پوچی یا تنهایی مزمن
• دوره های انفجاری خشم
• احساس دور بودن از واقعیت
موارد زیر علائم قابل توجهی است که ممکن است نشان دهنده اختلال شخصیت مرزی در کودک یا نوجوان باشد.

بی نظمی رفتاری
این یکی از اولین نشانه هایی است که افراد ممکن است، در برخورد با برخی از نوجوانان که رفتارهای خودآزاری انجام می دهند، متوجه شوند. آنها ممکن است خود را زخمی کنند، پوست خود را بسوزانند یا با سر به دیوار ضربه بزنند. بسیاری از مسائل دیگر نیز ممکن است ظاهر شوند: کودک یا نوجوان ممکن است مواد مصرف کند یا رفتار جنسی خطرناکی داشته باشد.
مشکلات رابطه
بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به BPD در حال ظهور، در مدیریت روابط مشکل دارند. آنها ممکن است ترس شدیدی از رها شدن داشته باشند یا در کنترل خشم خود دچار مشکل شوند. هنگامی که از نظر عاطفی بسیار پریشان هستند، برخی از نوجوانان ممکن است باورهای غیرمنطقی یا پارانوئیدی داشته باشند. این ترسها و باورها ممکن است ایجاد دوستی یا روابط عاشقانه را دشوار کند.
واکنش های عاطفی شدید
ممکن است واکنش‌های عاطفی قوی نسبت به مسائل به ظاهر جزئی وجود داشته باشد، جایی که به نظر می‌رسد نسبت به همه چیز بیش از حد واکنش نشان می‌دهند. مسائل جزئی ممکن است به نظر پایان دنیا باشد.
برای متخصصان مراقبت های بهداشتی – و والدین – دشوار است که به این علائم نگاه کنند و بدانند که آیا یک نوجوان BPD در حال ظهور دارد یا اینکه آیا فرد به سادگی در حال گذراندن یک مرحله عادی نوجوانی است.
با در نظر گرفتن این موضوع، نوجوانی که تمام یا هر یک از ویژگی های مرتبط با BPD را نشان می دهد، ممکن است به اطراف نگاه کند و از خود بپرسد: “به نظر می رسد که دیگران می توانند با چیزهایی که من نمی توانم با آنها کنار بیایم کنار بیایند؟” یا “چرا دیگران مثل من در حال مبارزه نیستند؟”
نوجوانی که برای دوره‌های طولانی‌تری نسبت به دیگران هیجانات قوی تری را احساس می‌کند یا بازگشت به حالت اولیه احساسی خود زمان بیشتری می‌برد، ممکن است به این عارضه مبتلا باشد. واکنش‌های شدید به تحریک‌های به ظاهر کوچک – این احساس که مسائل جزئی مانند “پایان دنیا” به نظر می‌رسد و به نظر می‌رسد رفتارهایی مانند خودآزاری، مواد مخدر یا مرگ تنها راه متوقف کردن این تحریکات است – این مسئله می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل جدی باشد. نوجوانان با این کنش ها و واکنش ها باید برای علائم خود کمک بگیرند.

BPD در نوجوانان و بزرگسالان چه تفاوت هایی دارد؟
BPD یک اختلال شخصیتی است که در ابتدا تنها در بزرگسالان تشخیص داده می شده است. مجموعه قابل توجهی از شواهد نشان می دهد که ممکن است کودکان و نوجوانان قبل از سن ۱۸ سالگی به BPD مبتلا شوند.
از آنجایی که شخصیت نوجوان هنوز در حال شکل گیری است، ممکن است افراد جوان قبل از اینکه بزرگسال در نظر گرفته شوند، دستخوش تغییرات زیادی شوند. نوسانات خلقی، بی ثباتی و سایر علائم ممکن است نشانه ای از نوسانات هورمونی، استرس یا اضطراب باشد.
کسانی که علائم اختلال شخصیت مرزی را تجربه می‌کنند به کمک نیاز دارند – به این امید که یک رفتار «فقط یک مرحله» است یا «از آن خارج می‌شوند» منتظر بهبود خودبخودی نباشید. اهمیت تشخیص زودهنگام را نمی توان به اندازه کافی مورد تاکید قرار داد. هرچه علائم BPD زودتر تشخیص داده شود، درمان سریع‌تر می‌تواند آغاز شود و شانس بهتری برای داشتن یک زندگی موفق و معنادار وجود دارد.

چگونه BPD در کودکان و نوجوانان ایجاد می شود؟
درست مانند بزرگسالان، بچه ها با واکنش های منحصر به فرد خود به موقعیت ها واکنش نشان می دهند. اگر بازوی یک کودک بسیار قلقلکی را لمس کنید و بازوی کودکی را که قلقلکی نیست لمس کنید، این دو عکس العمل های بسیار متفاوتی نشان خواهند داد.
همین امر در مورد واکنش افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در مقابل افراد فاقد آن نیز صادق است. هنگامی که کودکان در محیط اجتماعی یا خانوادگی رشد می کنند که با خلق و خوی آنها همخوانی ندارد، ممکن است عزت نفس ضعیف و عدم اعتماد به نفس در آنها ایجاد شود. آنها ممکن است برای اعتماد به دیگران و با هویت خود مشکل داشته باشند.
زمانی که این کودکان، نوجوان می شوند احساس گم شدگی می کنند و رفتارهای پرخطر انجام می دهند. آن‌ها ممکن است به دنبال راه‌هایی برای مقابله با احساس پوچی باشند – این زمانی است که علائم BPD ظاهر می‌شود. نوجوانان ممکن است دوره‌هایی از افسردگی را تجربه کنند که به راحتی می‌تواند به رفتار آسیب‌رسان به خود یا افکار خودکشی تبدیل شود. این مسائل نیاز به توجه فوری و معرفی درمان موثر دارد.
هر گونه افکار، احساسات یا نشانه های آسیب رساندن به خود باید در اسرع وقت برطرف شود.

چگونه علائم اختلال شخصیت مرزی در افراد جوان تشخیص داده می شود
BPD به یک متخصص مراقبت های بهداشتی مجاز نیاز دارد تا علائم را به درستی ارزیابی کند و سایر علل بالقوه را رد کند. یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده با صحبت با بیمار و بررسی عملکرد و استدلال پشت هر یک از رفتارهای نوجوان BPD را تشخیص می دهد.
برای تشخیص BPD، مهم است که یاد بگیرید چرا ممکن است یک فرد به روش خاصی درگیر باشد. چرا ریسک می کنند؟ چرا به نظر می رسد آنها غیر منطقی عمل می کنند؟ به عنوان مثال، بعضی از نوجوانان نوشیدنی های الکلی را تجربه می کنند. بسیاری از جوانان نوشیدنی می نوشند تا با دوستان خود ارتباط برقرار کنند یا چیز جدیدی را تجربه کنند. فقط به این دلیل که یک نوجوان شروع به نوشیدن می کند به این معنی نیست که BPD دارد. از سوی دیگر، اگر فردی مشروب الکلی می نوشد تا احساس خود را به طور اساسی تغییر دهد، می تواند نشانه ای از این وضعیت باشد. فردی که دارای یک بیماری زمینه ای سلامت روان است ممکن است برای جلوگیری از مشکلات شروع به نوشیدن کند.
سایر رفتارهای کمتر خطرناک نیز می تواند نشان دهنده یک مشکل باشد. به عنوان مثال، بسیاری از نوجوانان مبتلا به BPD خود را در یک اتاق حبس می کنند و ساعت ها درس می خوانند. این تلاشی است برای جلوگیری از برخورد با مشکلات جدی تر.
اگرچه ممکن است این رفتار خطرناک به نظر نرسد، اما می تواند نشانه ای باشد که آنها در مدیریت احساسات خود مشکل دارند. هنگامی که یک بیمار نوجوان با یک درمانگر ملاقات می کند، در مورد چنین موقعیت هایی صحبت می کند و مهارت های لازم برای مدیریت موفقیت آمیز بیماری خود را یاد می گیرد.

چگونه برای یک نوجوان دارای BPD نقش والدینی خود را بهتر بازی کنیم
خانواده ها بخش مهمی از درمان برای یک نوجوان مبتلا به BPD هستند. مشکل در روابط بین فردی در قلب BPD قرار دارد و اعضای خانواده احتمالاً روابط اولیه در زندگی یک نوجوان هستند. در عین حال، نوجوانی طبیعتاً زمان تنش بین خواسته های رقابتی استقلال و ارتباط با خانواده است.
این تجربه می تواند به ویژه برای فردی که حساسیت بین فردی بالایی دارد، آشفته ساز باشد. هرگونه احساس رها شدن، طرد شدن، یا انتقاد (واقعی یا غیرواقعی) می تواند باعث بیزاری از خود یا عصبانیت شدید از دیگران شود. هرچه اعضای خانواده بیشتر در مورد این اختلال درک کنند، بهتر می توانند واکنش های خود را نسبت به پریشانی و سردرگمی اجتناب ناپذیر مدیریت کنند.

۴ نکته برای خانواده ها برای حمایت از نوجوانان مبتلا به BPD
کتاب راهنمای مدیریت خوب روانپزشکی برای نوجوانان، ویرایش شده توسط لوئیس دبلیو چوی کین و کارلا شارپ، پیشنهادهای زیر را برای خانواده ها ارائه می دهد:

استرس را کاهش دهید.
سه ویژگی BPD – مشکل در تنظیم احساسات شدید، تفکر سیاه و سفید و ترس از رها شدن – توانایی فرد برای مدیریت استرس را مختل می کند. اعضای خانواده می توانند با مدیریت سطح استرس خود به حفظ آرامش و ثبات محیط خانه تا حد امکان کمک کنند.
قدم های کوچک بردارید.
اهداف بلندمدت، حتی اگر با توجه به توانایی‌های فرد مناسب و منطقی به نظر برسند، می‌توانند پاسخ استرسی را ایجاد کنند که پیشرفت را از مسیر خود منحرف می‌کند. اشتباهاتی که بخشی طبیعی از فرآیند یادگیری هستند می توانند فاجعه آمیز به نظر برسند. این به دلیل تمایل BPD به تفکر سیاه و سفید و مشکل در تنظیم احساسات است.
آهسته برانید
از قضا، تمجید از دستاوردها می‌تواند در فردی که از BPD رنج می‌برد ترس ایجاد کند که از حمایت کمتری برخوردار شود. و این می تواند احساس رها شدن را برانگیزد. کتاب راهنما پیام محافظت‌شده‌تری را پیشنهاد می‌کند، مانند: «پیشرفت شما تلاش واقعی را نشان می‌دهد. شما سخت کار کرده اید. من خوشحالم که شما توانستید این کار را انجام دهید، اما نگرانم که این برای شما بیش از حد استرس زا باشد.”
بدون حالت تدافعی گوش کنید
شما می توانید قدرت احساسات فرزندتان را بدون موافقت با آنها تصدیق کنید. «باید واقعاً سخت باشد که احساس کنی دوستت ندارم! بیشتر راجع بهش به من بگو.” به یاد داشته باشید که اگر در مقابل آنها مقاومت نکنید، احساسات قوی سریعتر از بین می روند. احساس شنیده شدن به مقابله با احساس رها شدن BPD کمک می کند.

چگونه خانواده ها می توانند در درمان BPD شرکت کنند
نوجوانان در طول درمان به یک ساختار حمایت عاطفی قوی نیاز دارند. اعضای خانواده تشویق می شوند که در طول فرآیند درمان شرکت کنند.
مشارکت والدین می تواند منجر به نتایج بهتری شود، از جمله عملکرد بهتر خانواده به طور کلی، که به افزایش مشارکت خانواده در درمان کمک می کند. وقتی پدر و مادر و خواهر و برادر بخشی از درمان باشند، همه می توانند از آن بهره ببرند.
وقتی نوجوانان احساس می کنند اعضای خانواده از آنها حمایت می کنند، ممکن است در مورد جستجوی درمان یا فعال بودن در درمان بازتر باشند.
بسیاری از خانواده ها برای درک رفتارها و علائم عزیزانی که مبتلا به BPD تشخیص داده شده اند، تلاش می کنند. برخی از خانواده ها به سختی می توانند اذعان کنند که نوجوانان یک وضعیت سلامت روان واقعی را تجربه می کنند. وقتی فردی BPD دارد، می تواند بر عملکرد خانواده تأثیر بگذارد. علاوه بر این، پویایی ناسالم خانواده می تواند علائم BPD را در فرد بدتر کند.
خانواده درمانی می تواند به همه کمک کند تا این وضعیت را بهتر درک کنند و یاد بگیرند که چگونه با آن کنار بیایند. این به اعضای خانواده می آموزد که چرخه های تقویت منفی یا مشکل در مدیریت تشخیص ها و نحوه شکستن آنها را شناسایی کنند. این می تواند پیش آگهی فردی را که مبتلا به BPD تشخیص داده شده است، بهبود بخشد.

به امید روزهایی بهتر برای همه آنهایی که خود یا عزیزانشان با هر گونه اختلالی دست و پنجه نرم می کنند…. محمد جواد خدادادی