از اینجا پخش کنید:
|
شناسنامه پادکست |
|
| نام پادکست: | درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) چیست؟ |
| دسته بندی موضوعی پادکست: | روانشناسی |
| منبع: | راهنمای درمان گروهی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی |
| نویسنده کتاب: | دکتر پیمان دوستی، گلناز قدرتی، دکتر محمد اسماعیل ابراهیمی |
| مترجم کتاب: |
——- |
| رویکرد پادکست: | درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) متمرکز بر شفقت |
| مدت زمان این ترک: | ۳:۵۱ دقیقه |
| مخاطب: | روانشناسی تخصصی – مناسب برای دانشجویان روانشناسی و مشاوره |
زبان قضاوت‌گر ما معتقد است که همه چیز را می‌داند و نیازی به تجربه کردن نیست. در بسیاری از موارد وقتی درباره موضوعی صحبت می‌شود، بلافاصله ذهن می‌گوید: “من می‌دانم این چیست، نیاز نیست آن را تجربه کنی”. باید بگویم در این مورد کودکان از ما جلوتر هستند. آنها سعی می‌کنند همه چیز را کشف کنند و مانند دانشمندی به کسب اطلاعات می‌پردزاند.
منبع: دوستی، پیمان. (۱۴۰۰). مهارت های زندگی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی متمرکز بر شفقت. انتشارات امین نگار: تهران. چاپ چهارم.
کودکی که از پدرش پرسید، این چیست؟ ذهن پدر با یک کلمه به نام “دوچرخه” مدعی شد که همه چیز را درباره آن می‌داند و نیازی به تجربه کردن ندارد. سپس پدر همان کلمه را به کودک انتقال داد. برای مدتی صحنه را تماشا کردم. کودک همه اجزا دوچرخه را وارسی می‌کرد. درباره نحوه کارکرد هریک از آنها سوال می‌پرسید و کنجکاوانه به کشف این وسیله جدید می‌پرداخت.
در واقع تفکر نقاد مستلزم این است که گاهی به آنچه که ذهن می‌گوید “شک” کنید و دوباره موضوع را بررسی کنید. گاهی به مراجعینم می‌گویم: چطور متوجه شدی؟ ذهنت گفت؟ چرا از ذهنت تشکر نمی‌کنی که فرصتی برای تجربه کردن در اختیارت نمی‌گذارد(با لحنی شکاک و تمسخر آمیز نسبت به ذهن)؟
اولین قدم برای داشتن تفکر نقاد، فعالانه فکر کردن است. برای فعالانه فکر کردن باید اطلاعات بیشتری در خصوص موضوع به دست بیاوریم، احتمالات مختلف را بررسی کنیم و با افرادی که درباره آن حیطه تجربه دارند صحبت کنیم. فراموش نکنید که بی چون و چرا به آنچه ذهن‌تان می‌گوید، گوش فرا ندهید.
لیستی از کلماتی تهیه کنید که فکر می‌کنید می‌دانید معنی آنها چیست، اما اگر به شما بگویند آن را توضیح دهید، نمی‌توانید.
سعی کنید یکی از موضوعاتی که طی این هفته برایتان اتفاق می‌افتد را به خاطر بسپارید. کمی در ذهن‌تان عقب بیاستید و به آنچه ذهن‌تان می‌گوید گوش کنید. به آنچه ذهن‌تان می‌گوید کمی‌شک کنید و فرصتی برای تجربه کردن و کسب اطلاعات در اختیار خودتان قرار دهید.
تاریخ / ساعت: ………………………………………………………
موضوع: ……………………………………………………………..
آنچه ذهن درباره آن موضوع به شما گفت: ………………………………………………………………….
چطور به ادعای دانستن ذهن‌تان شک کردید و چه اطلاعات جدیدی بدست آوردید: ……………………………………………………..
مطالب بیشتر:
در رابطه بمانم یا جدا شوم؟ این رشته تحصیلی را بخوانم یا نخوانم؟ بچه دار بشوم یا نه؟ از شغلم استعفا بدهم یا نه؟ و … . تا به حال با چنین دو راهی‌هایی روبرو شده‌اید؟ اگر بله تبریک می‌گویم، زیرا ذهن‌تان کارکردهای طبیعی خودش را به درستی انجام داده است.
منبع: دوستی، پیمان. (۱۴۰۰). مهارت های زندگی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی متمرکز بر شفقت. انتشارات امین نگار: تهران. چاپ چهارم.
در دو راهی‌های سخت هیچ راه حل آسان و سریعی وجود ندارد، چراکه اگر وجود داشت از اول هم دو راهی ایجاد نمی‌شد. در برخی موارد سپری شدن زمان به انتخاب یک راه کمک می‌کند، اما این راهبرد تا همیشه کارآمد نیست، زیرا در مواردی ممکن است فرصت را از دست بدهید. در هر صورت بدانید که راه حل آسان و سریعی وجود ندارد…
به یاد داشته باشید هنگام برخورد با دو راهی‌ها، هر لحظه در حال انتخاب هستید. مادامی که از همسرتان جدا نشده‌اید، انتخاب کرده‌اید که در رابطه بمانید. مادامی که رشته‌ای را انتخاب نکرده‌اید، انتخاب کرده‌اید که رشته‌ای را انتخاب نکنید، مادامی که بچه دار نشده‌اید، انتخاب کرده‌اید بچه دار نشوید و … .
پس اگر فعلا انتخاب کرده‌اید در شغل‌تان بمانید(هنوز استعفا نداده‌اید)، فعلا در رابطه بمانید(هنوز جدا نشده‌اید) و … از خود بپرسید که امروز می‌خواهم چطور کارمند یا همسری و … باشم.
زمان‌هایی را در روز به بررسی مزایا و معایب هر راه حل اختصاص دهید. توجه کنید که زمانی را برای این کار اختصاص دهید، پس هنگام تماشای تلویزیون و … به‌این بررسی نپردازید. همچنین برای این کار حتما از کاغذ و خودکار استفاده کنید، چرا که اجرای ذهنی آن، سود کمی را نصیب‌تان می‌کند.
بدانید هر راهی را که انتخاب می‌کنید مقداری تنش به همراه خواهد داشت، پس آغوش‌تان را برای افکار و احساس‌های ناخوشایند احتمالی باز کنید و به آنها اجازه حضور دهید و با شفقت بیشتری با خود رفتار کنید.
| راه شماره یک | راه شماره دو | ||
| مزیا | معایب | مزایا | معایب |
| ۱- ۲- ۳- و …. | ۱- ۲- ۳- و …. | ۱- ۲- ۳- و …. | ۱- ۲- ۳- و …. |
مطالب بیشتر:
در بسیاری از موارد سوال چطور شروع کنم، می‌تواند سوالی چالشی باشد. برای پاسخ به‌این سوال قبل از هرچیز باید بدانید که در حال حاضر زمان خود را چطور می‌گذرانید. فعالیت‌های روزمره شما ممکن است مواردی مانند مطالعه، کلاس، رفت و آمد، خواب، تماشای تلویزیون، لباس شستن، غذا خوردن، صحبت با تلفن، ورزش و … باشد.
منبع: دوستی، پیمان. (۱۴۰۰). مهارت های زندگی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی متمرکز بر شفقت. انتشارات امین نگار: تهران. چاپ چهارم.
درباره هفته گذشته خود فکر کنید و هرکاری را که فکر می‌کنید در هر روز و هر ساعت انجام داده‌اید با تفکیک روز و ساعت، یادداشت کنید.
تمامی فعالیت‌های خود را برای هفته آینده یادداشت کنید. به یاد داشته باشید که زمانی که اولین بار می‌خواهید این فعالیت‌ها را انجام دهید، ممکن است کمی سخت باشد، پس صبور باشید.
به داستان‌هایی که ممکن است ذهن‌تان تعریف کند تا مانع انجام فعالیت‌هایتان شود، گوش کنید. متوجه آنچه ذهن‌تان می‌گوید باشید و هر لحظه انتخاب کنید که می‌خواهید مطابق خواسته خودتان عمل کنید، یا مانند عروسکی اختیار خود را به دست افکار و احساس‌هایتان بسپارید؟
به هنگام انجام فعالیت‌ها ممکن است احساس‌های ناخوشایندی برای شما به وجود آید. بدانید که هیچ راه آسانی وجود ندارد، پس پذیرای این احساس‌های ناخوشایند احتمالی باشید و فضایی برای حضور آنها در ذهن‌تان ایجاد کنید.
فراموش نکنید که اگر منتظر هستید تا هیچ احساس ناخوشایندی وجود نداشته باشد تا به فعالیت‌هایتان بپردازید، هیچ وقت این اتفاق نخواهد افتاد.
اگر موانعی از بیرون در مسیر فعالیت‌هایتان قرار دارند، آنها را نیز یادداشت کنید. موانع بیرونی چیزهایی شبیه به فعالیت‌های سایر اعضای خانواده حین برنامه ریزی شما، مسائل پزشکی، قانونی و … می‌باشند. راه‌های احتمالی که می‌توانید با آنها بر موانع بیرونی چیره شوید را نیز یادداشت کنید.
چند ساعتی را در برنامه خود خالی بگذارید تا اگر حادثه‌ای پیش بینی نشده برایتان رخ داد، به برنامه اصلی‌تان صدمه‌ای وارد نکند.
توقع‌تان را از خودتان به اندازه‌ای معقول در نظر بگیرید. ظرفی یک لیتری، توان نگهداری بیش از یک لیتر را ندارد.
مطالب بیشتر:
ماهی‌ها موجودات جالبی هستند. زمانی که طعمه‌ای را بر روی قلاب می‌گذاریم و در آب می‌اندازیم، ماهی طعمه را می‌بیند و با تصور اینکه غذاست، به سمت آن حمله می‌کند و در دام صیاد می‌افتد. تا به‌اینجای کار نکته عجیبی وجود ندارد، چرا که طبیعی است که در اولین نگاه، طعمه به مانند غذا فرض شود.
منبع: دوستی، پیمان. (۱۴۰۰). مهارت های زندگی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی متمرکز بر شفقت. انتشارات امین نگار: تهران. چاپ چهارم.
ماجرا از اینجا عجیب می‌شود که اگر ماهی را از قلاب رها کنید و به آب بیاندازید، دوباره با همان طعمه قبلی نیز اسیر صیاد می‌شود. ذهن ما هم شبیه همان ماهی‌گیر عمل می‌کند و جای تعجب نیست اگر بگویم ما نیز فرق چندانی با ماهی نداریم.
ذهن عادت دارد در هر لحظه انواعی از طعمه‌ها را به سوی ما روانه کند. داستان‌های ترسناک آینده، خاطرات دردناک گذشته، زندگی‌ای که می‌توانستم داشته باشم و اکنون ندارم، مشکلاتی که هم اکنون با آنها سر و کار دارم و موارد بسیار زیاد دیگری که هر لحظه به ما یاد آور می‌شود. البته که این بخش طبیعی کارکرد ذهن انسان است. اگر ذهن شما هم مانند ذهن من عمل کند، با این داستان‌ها آشنا هستید. اما سوال اینجاست، زمانی که سفت و سخت به‌این طعمه‌ها می‌چسبید، چقدر زمان و انرژی صرف می‌کنید؟ چقدر از فعالیت‌های روزمره خود باز می‌مانید؟ چقدر سطح کارکرد و عملکردتان افت می‌کند؟ تا چه میزان انگیزه‌های دنبال کردن اهداف‌تان کاهش می‌یابد؟
همه داستان به‌اینجا ختم نمی‌شود. در واقع روی دیگری از سکه نیز وجود دارد. شما می‌توانید پیوسته از طعمه‌های ذهنی‌تان آگاه باشید اما اسیر آنها نشوید. چطور ممکن است؟ جواب ساده است.
به داستان‌هایی که ذهن‌تان تعریف می‌کند، توجه کنید. هربار که طعمه‌ای به سوی‌تان پرتاب می‌شود، به خود یادآور شوید که “آها! باز هم همان طعمه، من این طعمه را می‌شناسم”. داستان خاطرات دردناک. در هر لحظه سعی کنید کمی در ذهن‌تان عقب‌تر بیاستید و نگاهی دوباره به افکار و احساس‌هایتان داشته باشید. می‌خواهم هر لحظه انتخاب کنید که به افکار و احساس‌هایتان چطور می‌خواهید پاسخ دهید. آیا می‌خواهید اسیر این طعمه‌های ذهنی شوید، یا از آنها آگاه باشید و به مسیر خود ادامه دهید؟
مطالب بیشتر:
از دوران کودکی به طور حیرت انگیزی به برنامه “سفرهای گالیور” علاقه داشتم. شخصیتی در این برنامه وجود داشت که همه ما او را با نام “من می‌دانستم” می‌شناسیم. بله، “گلام” شخصیتی بود که همیشه هشدارهایی در خصوص وقایع ناخوشایند اعلام می‌کرد.
منبع: دوستی، پیمان. (۱۴۰۰). مهارت های زندگی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی متمرکز بر شفقت. انتشارات امین نگار: تهران. چاپ چهارم.
گرچه گاهی هشدارهای او جدی بود، اما در اکثر مواقع شدت هشدارها با موقعیت تهدید همخوانی نداشت. کمی که سنم بیشتر شد، متوجه حضور “گلام” در وجود خودم هم شدم. نام او را “ذهن قصه گو” گذاشتم.
این کاملا طبیعی است که ذهن هشدارهایی در خصوص اتفاقات ناگوار آینده، خاطرات ترسناک گذشته، و یا تهدیدهای غریب الوقوعی که ممکن است اتفاق بیوفتد به ما بدهد. این بخشی از کارکردهای طبیعی ذهن انسان است. بعضی از داستان‌هایی که ذهن تعریف می‌کند کاملا واقعی هستند که به آنها حقایق می‌گوییم. اما سوال اینجاست که چسبیدن به‌این افکار، چه کمکی به غنی زندگی کردن ما می‌کند؟
زمانی که ذهن‌تان شروع به تعریف داستان‌ها می‌کند، به افکار خودآیندتان توجه کنید و هر یک را مشخص کنید.
فاجعه سازی(گذشته یا آینده): ………………………………….
آرمانی سازی(گذشته یا آینده): ………………………………….
مرور خاطرات: ………………………………………………………
ترس‌های آینده: …………………………………………………….
سایر کارکردها: ………………………………………………………..
حال که این کارکردها را شناسایی کردید، به آنها از زاویه دیگری نگاه کنید. محتویات ذهن‌تان را بر روی تکه‌هایی از کاغذ بنویسید و آنها را کمی دورتر از خود قرار دهید. می‌خواهم از نمایی بالاتر و بدون غرق شدن به آنها نگاه کنید. اینها همان چیزهایی هستند که کنترل زندگی شما را به دست گرفته اند. افکاری که مانع انجام دادن کارهای شما می‌شوند. هشدارهایی که مانع غنی زندگی کردن‌تان می‌شوند. به راستی این همان زندگی است که می‌خواهید داشته باشید؟ می‌خواهید به افکار اجازه دهید که شما را کنترل کنند؟ شما نمی‌توانید مانع حضور آنها شوید، اما چطور زندگی کردن و رفتار کردن‌تان کاملا در دست خودتان است.
مطالب بیشتر:
آیا عشق ابدی واقعاً وجود دارد؟
در روزهای اول یک رابطه، احساسات عاشقانه شدید و طولانی هستند. این چیزی است که ما معمولاً به آن “مرحله ماه‌عسل” رابطه می‌گوییم؛ اما این زمان خیلی طول نمی‌کشد (در بیشتر روابط، به‌طور متوسط شش تا هجده ماه) و به‌ندرت بیش از سه سال است.
منبع: درمان پذیرش و تعهد با عشق (سفارش این کتاب)/ نویسنده: راس هریس/ مترجمان: پیمان دوستی، سپیده هدایتی، حسین محققی
هنگامی‌که این حس به پایان رسید، به‌طورکلی احساس خلأ می‌کنیم. درواقع، هنگامی‌که مرحله ماه‌عسل به پایان می‌رسد، بسیاری از مردم از همسرشان جدا می‌شوند و استدلالشان این است: “درسته. من دیگر عاشق نیستم، بنابراین واضح است که همسر مناسبی برای من نیست. من دیگر در این رابطه نمی‌مانم”.
افسوس، آنچه که تنها اندکی از افراد آن را دریافته اند این است که یک رابطه امن، عاشقانه و معنادار درست زمانی آغاز می‌شود که رابطه از مرحلۀ ماه عسل فراتر رود (واقعیتی که ترانه‌سرایان، شاعران و آوازه خوان ها به آن بی‌اعتنا هستند).
مرحله ماه عسل مثل این می‌ماند که ماده ای مخدر را استعمال کرده‌اید و ازخود بی‌خود شده‌اید. حالا این مواد دارند با احساسات شما بازی می‌کنند. هنگامی‌که از خود بی‌خود شده‌اید همسرتان فوق‌العاده به نظر می‌رسد؛ اما واقعیت را نمی‌بینید، شما صرفاً تصوراتی دارید که ناشی از مصرف مواد مخدر است.
تنها زمانی که آثار آن از سرتان پرید همسرتان را همانطور که هست می‌بینید. ناگهان متوجه می‌شوید که زره درخشان شوالیه، از نقاطی زنگ‌زده پوشیده شده است و این اسب سفید درواقع الاغی خاکستری رنگ است و یا لباس ابریشم خالص دوشیزه تنها نایلونی ارزان قیمت است و گیسوان بلند طلایی‌اش یک کلاه‌گیس است. طبیعتا شاید کمی به شما شوک وارد شود؛ اما درست همینجا فرصتی برای ایجاد یک رابطۀ صمیمی و واقعی بین دو نفر که یکدیگر را همان‌گونه که هستند میببینند، نهفته است.
منبع: هریس، راس. (۲۰۰۹). درمان پذیرش و تعهد با عشق. ترجمه دوستی، پیمان. هدایتی همدانی، سیده سپیده. محققی، حسین. (۱۳۹۸). انتشارات امین نگار: تهران.
مطالب بیشتر:
می‌خواهم پیشنهاد مفیدتری درباره اضطراب بدهم. به‌جای اینکه در صدد کاهش یا حذف اضطراب باشید، در مورد چگونه بهتر زیستن با آن فکر کنید. برای لحظه‌ای تجسم کنید دوران دانشجویی خود را سپری می کنید هم اتاقی دارید که اصلا از وی خوشتان نمی‌آید، لذا تمام تلاش خود را برای بیرون راندن وی از اتاق می‌کنید
منبع: دوستی، پیمان. (۱۳۹۸). مبارزه بی پایان. انتشارات امین نگار: تهران
. همه تمرکز شما از درس خواندن و زندگی کردن برداشته شده و زمان و انرژی زیادی صرف بیرون راندن او از اتاق می کنید. تلاش شما تا به امروز هیچ فایده ای به همراه نداشته است. بی شک هم اتاقی شما نیز آرام ننشسته و هر کوششی را برای آزار شما انجام می‌دهد.
حال از امروز تصمیم می‌گیرید که به مبارزه‌تان با وی خاتمه دهید و تمرکزتان را بر روی زندگی و درس‌تان بگذارید. مسلما در چنین شرایطی او نیز کمتر به دنبال آزار شما خواهد بود، هرچند هنوز هم از یکدیگر خوشتان نمی آید. پس از اندکی ممکن است متوجه شوید که وجود وی گاهی می تواند مفید هم باشد.
اسم این هم اتاقی را “اضطراب” می‌گذاریم.
واقعیت این است که می‌توان احساس اضطراب داشت اما با اطمینان عمل کرد و این توانایی ما را به یکی از موضوعات کلیدی درمان پذیرش و تعهد سوق می‌دهد: دیگر تلاش نکنید تا احساساتتان را کنترل کنید و به‌جای آن سعی کنید حواستان به کاری که می‌کنید باشد. این تأکید بر عمل است که ACT مثل یک کلمه و نه مثل حروف A-C-T تلفظ می‌شود.
مطالب بیشتر:
اگر راننده خودرویی باشید که چهار سرنشین دارد، در شرایط بحرانی چطور برخورد می‌کنید؟ تصور کنید سرنشینان خودرو شما یک پیر‌مرد که سابقه رانندگی با ماشین‌های قدیمی دارد، یک درشکه چی، یک نوجوان و یک کودک است.
منبع: دوستی، پیمان. (۱۳۹۸). مبارزه بی پایان. انتشارات امین نگار: تهران
حال شما در شرایط بحران قرار گرفته‌اید و هر کدام از سرنشینان به شیوه خودشان می‌خواهند کنترل اوضاع را به دست بگیرند. پیر‌مرد می‌خواهد ماشین را به سبک خودروهای قدیمی هدایت کند، درشکه چی می‌خواهد آن را به سبک درشکه کنترل کند، نوجوان از این شرایط به وجد آمده است و کودک ترسیده است. هرکدام از سرنشینان می‌خواهند به نحوی کمک کنند و از دیدگاه خودشان منطقی ترین کار ممکن را انجام می‌دهند. اگر کنترل خودروی خود را به دست آنها بسپارید چه فاجعه‌ای رخ می‌دهد؟ فاجعه بدتر زمانی اتفاق می‌افتد که به جای کنترل خودرو، سعی در قانع کردن مسافران کنید.
در چنین شرایطی عاقلانه ترین کار این است که به راندن خودتان ادامه دهید. شما همچنان می‌بینید که مسافران چه می‌کنند، همچنان می‌شنوید که آنها چه می‌گویند، اما به مسیر خودتان ادامه می‌دهید. نکته جالب این است که پس از آنکه شرایط بحران به پایان برسد مسافران دوباره به شما اعتماد کرده و دست از سر و صدا بر می‌دارند. مسافران این خودرو نمادی از افکارتان هستند.
در اینجا با مفهوم کلیدی دیگری در درمان پذیرش و تعهد (اکتACT) آشنا می‌شویم. توانایی شنیدن آنچه افکار می‌گویند اما انجام دادن آنچه که باید انجام دهیم.
مطالب بیشتر:
زمانی که نوبت به نزدیک‌ترین روابط می‌رسد، شما یک سگ خانگی یا یک کوسه هستید؟
این پرسش را تونی والاس یک مشاور گروهی در کانبرای استرالیا مطرح می‌کند. او از این پرسش برای مشخص کردن نگرش مراجعانش کمک میگیرد. برای چند لحظه تصور کنند رابطه با یک سگ خانگی چطور است؟
منبع: درمان پذیرش و تعهد با عشق (سفارش این کتاب)/ نویسنده: راس هریس/ مترجمان: پیمان دوستی، سپیده هدایتی، حسین محققی
آن سگ کوچک فقط به شما اهمیت می‌دهد. فقط می‌خواهد با شما باشد و شما را راضی نگه دارد.
زمانی که از در وارد می‌شوید از دیدن شما سرمست می‌شود، میپرد و دمبش را تکان می‌دهد، سعی می‌کند شما را لیس بزند، او هیچ‌وقت از شما خسته نمی‌شود، همیشه از اینکه شما بیرون می¬روید ناراحت می¬شود، شما می‌توانید او را نادیده بگیرید، بزنید، گرسنگی بدهید اما او هنوز می‌خواهد با شما باشد.
حالا، رابطه با یک کوسه چطور است؟ خیلی سخت!
کوسه به شما اهمیت نمیدهد، تمام توجه‌اش به علایق خودش است- اگر به او خوب غذا بدهید ممکن است شما را تنها بگذارد، اما اگر به او غذا ندهید شما را میخورد- تلاش برای رابطه با کوسه اتلاف وقت است.
در یک رابطه انسانی سالم، باید بین این دو نقطه، تعادلی ایجاد کنیم. اگر رابطه فقط در مورد شماست (نیازها، تمایلات، آرزوهای شما) همسرتان به شما به چشم یک کوسه نگاه می‌کند. او همیشه برای شما غذا تهیه می‌کند تا او را نخورید، اما در عوض چیزی دریافت نمیکند.
اگر رابطه فقط درمورد این است که او را راضی نگه دارید، معمولاً نیازهای خودتان را نادیده می‌گیرید، شما مانند یک سگ خانگی درمانده و او مانند یک کوسه بزرگ سفید است.
به ندرت پیش می‌آید که یک همسر تماماً کوسه و دیگری تماًما سگ خانگی باشد. ما جنبه‌هایی از هر دو را در وجودمان داریم اما بیشتر ما از ایجاد تعادل سود میبریم، وقتی به یک انسان دلسوز و مهربان تبدیل می‌شویم که به نیازهای هر دو (کوسه و سگ) احترام بگذاریم.
منبع: درمان پذیرش و تعهد با عشق (سفارش این کتاب)/ نویسنده: راس هریس/ مترجمان: پیمان دوستی، سپیده هدایتی، حسین محققی
مطالب بیشتر:
